Powstał w oparciu o utwory poetów polskich opublikowane w następujących pozycjach: -M. Maliński, Papież spraw ludzkich -J. Szczypka , Droga do Rzymu -J. Łobodowski, Poezje wybrane -„Słowo Powszechne”, Dziesięć lat pontyfikatu Jana Pawła II. -Wybór wierszy J. Ostaszyk, J. Hałaczkiewicz, W. Hubik i in. Scenariusz przeznaczony jest dla uczniów starszych klas szkoły podstawowej oraz dla gimnazjum. Czas trwania ok. 30 min. Oprawę muzyczną stanowią pieśni i piosenki religijne ( m. In. „Twoja jest ziemia”, „W mroku nocy”, „Ave Maryja”- z kasety „Abba Ojcze”, a także fragmenty muzyki klasycznej Chopin , Bach). Wykorzystano także fragmenty przemówień Jana Pawła II.
„Papież spraw ludzkich”
Montaż poetycko- muzyczny.
Recytator I Pośród niesnaków – Pan Bóg uderza W ogromny dzwon, Dla Słowiańskiego oto Papieża Otwarty tron. Ten przed mieczami tak się nie uciecze Jako ten Włoch, On śmiało jak Bóg pójdzie na miecze; Świat mu- to proch.
Twarz jego, słońcem rozpromieniona, Lampą dla sług, Za nim rosnące pójdą plemiona W światło- gdzie Bóg. Na jego pacierz i rozkazanie Nie tylko lud- Jeśli rozkaże- to słońce stanie, Bo moc – to cud.
Recyt.II Jakieś jechał do stolicy Rzymu Nasze góry płakały, Że już ciebie, kochany Karolu, Nie będą oglądały.
Kiedy w niebie biały dymek wzleciał, Cały świat się dziwował, Że na stolicy Piotrowej Polak będzie królował.
Recytator III Czy nie żal ci stoków Wawelu Podhala, co we mgle ginie? Nad Tybrem zapyta Cię wielu Jak Piotra: Quo vadis, Domine?
Odpowiesz jak król nasz spod Wiednia: Idę kruszyć krzywd okowy, Spełnia się Piastów przepowiednia: O triumfile z Częstochowy.
Bądź obrońcą słabych na świecie Przywracaj im w Boga otuchę, Niech burze i mroźne zamiecie Z pogodnym przyjmują duchem.
Recyt. IV Z polskiego gniazda wyfrunął jak ptak, Przeleciał nad Tatrami. I z drugiej strony Karpat siadł, Żegnając kraj kochany.
Przecież tak bardzo zżył się ze swym krajem, Pokochał mowę i lud. I pewnie o tym nie myśli wcale, Że już nie wróci tu.
Recyt. V ( Wadowice – fragment przemówienia Papierza)
Recyt. VI Tak szedł ulicami historii Uliczkami ścian Kolumnami czasu I biblijnego radowania Biskup Karol- Poeta Andrzej Jawień A nocą Przed snem Składał ręce do pacierza I wyrastała Wieża z kości słoniowej Na drodze do Zakrzówka.
Pałac w Watykanie Jest gruszą nad stawem W starej książęcej wiosce pod Wawelem. A na stole Papieża Razoweic z Podhala. Na odrzwiach kropielnica spod Tarnowa Z wodą u Wita Stwosza święconą Dla zmycia zbrodni Dokonanej na dziejach Prawdy.
Recyt. VII Jak ptak znękany ulewą Powracasz myślą Na Ojczyzny progi, Po drodze witasz z nadzieją Krzyż pochylony przy drodze, Bocianie gniazdo Na pochyłej topoli I ojców niezapomnianą mogiłę.
Recyt. VIII Kiedy mrok w milczeniu Żuje dnia godziny... Gdzies w obejściu skomli Dawnych wspomnień czas... Utul się w pościeli, Utrudzony Polski Synu. Zostaw na chwilę Swoje włodarzenie.
Niech cię sen spokoju Utuli na chwilę, Jak niegdyś matka W polskiej kolebusi; A kiedy ranek Otworzy podwoje Wstaniesz, By znowu darzyć Świat miłością i pokojem.
Wszyscy: Oto wita cię matka ojczyzna Wszędzie wyciągnięte ręce Człowiek wyszedł na spotkanie Człowieka Spełnia się Eucharystia Ojczyzny Z następcą św. Piotra.
Recyt.IX Na polskiej wyrosłeś ziemi, Nieobca ci nasza dola, Nieobecny ci trud i pot rolnika, Którym jest zroszona ta czarna rola.
Choć posiwiały już włosy, Lecz dłonie po ojcowsku nas błogosławią- Do wszystkich narodów wyciągasz drżące, Otwierasz serce gorące.
My, Polacy, Ciebie mocno kochamy, Dziękujemy Bogu, żeś Polak, żeś nasz brat, Z nadbużańskich krańców Polski Ślemy Ci miłości kwiat.
Recyt. X Tobie, nasz Ojcze Święty, W rocznicę jubileuszu, Dziękują wszyscy Za ciężko przepracowane lata.
Niech Bóg da Ci siły I wielkim zdrowiem obdarza Byś długo był pasterzem Chrześcijańskiego ołtarza.
Recyt. XI Z Twym imieniem, o Królowo, Niesie światu dobre słowo I ucisza sztormy groźne, Uczy ludzi żyć nabożnie.
Dlatego, o Matko Droga, Prowadź go po świata drogach, Niech go przed złym płaszcz Twój kryje, Niech nasz Papież sto lat żyje!
Opracowała : Lucyna Knuth- Kwiatkowska |